Varlık ve varoluş; ilerleyen, dönüşen sonsuz bir bolluk içinde muazzam bir yolculuktur. Bu yolun "gizemli", dinamik doğası gereği; yokluklar ve zorluklar da yaratır, fırtınalı yollardan geçer, kimi zaman yaralanır, kaybolur ya da ara veririz. Böyle zamanlarda kişi, iç ya da dış rehberlere, yol haritalarına, açanlara ihtiyaç duyar. Spiritüel yol ya da belli yaşam dönemeçleri çok fazla illüzyon ve engebe içerdiğinden bu süreçlerde rehber ihtiyacımız yoğunlaşabilir. Rehberlik ne demektir ya da rehber kimdir? Hiç birimiz ne olursa olsun bu düzlem ve yolda yardımsız ve yalnız değiliz; görmeyi seçtiğimiz, dinleme pratiğini arttırdığımız ve parazitleri azaltabildiğimizde bize yol arkadaşlığı ve rehberlik yapan sonsuz bir varlık ordusuyla beraber olduğumuzu görürüz. Bu rehberler kendi yüreğinizin içsesi, sezgileriniz, rüyalarınız, vizyonlarınız, ızdırabınız, nefsiniz olabildiği gibi; doğanın bir parçası bir ağaç, bir taş, bir hayvan, bir ilham kaynağı da olabilir. Bunlar; benzer bir yolu daha önce katetmiş bir insan olabildiği gibi; bizzat varlığınızın tanımlanmamış, bilince entegre olmamış veçheleri, gölgeniz ve genellikle bu düzlemdeyken pek hoşlanmadığımız dengeleyici, katalizör unsur olarak seçtiğiniz öğretmenleriniz de olabilir. Polaritesi ne olursa olsun tüm rehberler; tek bir bütün olan O'nun farklı tezahürleri ve yardım elidir, nihayetinde tüm rehberliklerin kaynağı birdir. Unutulmamalıdır ki bedenli bir parçası olduğumuz varlık çok boyutludur ve tüm rehberlik ve rehberler de onun kendi özünüzden ve diğer veçhelerinden gelir ve daima bağlantıdadırlar.

 

Öğrenci hazır bir alıcı olduğunda ve zamanı geldiğinde kendine en uygun rehber/ler ve rehberlik ona açılır. Herhangi bir rehberin ya da rehberliğin “pozitif” olup olmadığını anlamanın yolu size temelde korkuyu mu, sevgiyi mi aşıladığına, hangisiyle yol aldırdığına bakmaktır. Bunun yanında negatif kutupsallık gereği, bu tür bir rehberliği ve bu rehberliğin yolunu seçenler de vardır ve olması gerektiği için de kabul, sevgi ve saygıyı hakederler. Negatif rehberlik kılıf olarak pozitif araçlar kullanabilse de bunları yarattığı korku, üstünlük, ayrılık, yetersizlik gibi hissiyatlarla ya da nefse hoş gelenlerle ayırt edebilirsiniz. Ne kadar acılı ve uzun olursa olsun bazen, bazı insanların negatif kutbiyetle öğrenmeleri de gerekebilir.

 

Rehberler; varlığı, aşkın varlığına, kendine, hakikatine uyandırabilmek, özü olan sevgi, birlik ve bütünlüğü kendinde aramasını ve ilerlemesini sağlamak için vardır. Öte yandan; ruhani bilinçle eşzamanlı, bütünleşerek yürümeyen tek yönlü akli bilinç rehberlikleri her zaman dengesizlik yaratır; çünkü sadece akıl, beden ya da duygular bütün olanı yani kendinizi, başkasını ya da varoluşu bütün olarak kavramanız için asla yeterli değildir. Onlar sizindir ama siz sadece onlar değilsiniz. 

 

İnsan aynı anda pekçok rehberlikle ilerleyebilmesinin yanında (rehberlik çok boyutludur.) genellikle kendiyle benzer frekansta, ihtiyacı olan rehberler seçme eğilimindedir. Kendimize “insan” bir rehber, öğretmen, eğitmen, üstad vs. seçerken en sık düştüğümüz hatalardan biri; rehberin de dünyevi bir varlık olarak bu düzlem kurallarına tabi ve her şeyden önce bir “insan” olduğunu unutmamızdır. Biz genellikle bir öğretmene bir kurtarıcı gözüyle, kendimizde neyi eksik görüyorsak onu atfederek bakarız, tıpkı kendimiz dışındaki her şeye; ilaçlara, doktorlara, liderlere, evliliğe, çocuklarımıza, ebeveynlerimize, işimize, paraya, imajlara, tanrıya, tekniklere, dine, kitaplara, bilime, hayran olduğumuz insanlara vs. baktığımız gibi, onu da putlaştırır ve gücümüzü böylelikle testlim ederiz... İnsan, ezelden ebede kendi muktedirliğini, içinde her şeyi taşıdığını unuttuğundan ve doldurulamaz bir boşluk ve kayıpla yaşamaya mecbur olduğuna koşullandığından, rehberlere de kendinde olmadığını sandığı bir şeylere sahipmiş ve kendisine de bu yolu açabilirmiş gibi bakar; hedef bu olmadığından sistem çöker o kişi kendini bir rehberden ötekine sürüklenirken bulur, bazen rehberlikleri sindiremez, aradığını hiç bulamaz ve tüm bu süreç daha da büyük bir karmaşaya yol açabilir.

 

Rehberler, her an şaşmaz denge ve kusursuzluğa sahip, her şeyi bilen, hastalanmayan, insani tepkiler göstermeyen, süper güçleri olan, toplumsal sisteme uymak zorunda olmayan, paraya ihtiyacı olmayan, tekamül planından mesul olmayan, ulvi yaratıklar değildir, maddi düzleme ve onun araçlarına da tabi olan, kendi süreçlerinde ve sonsuz tekamül yolunda olan insanlardır. Bir üstad sadece, kendini ve dolayısıyla diğerlerini olduğu şekilde tanıyan ve kabul eden, ne olursa olsun olanın tam da dengede, mükemmel olduğunu, hep böyle olmuş olduğunu ve olacağını bilen, bununla beraber çaba, sorumluluk ve ilerlemeyi bırakmazken kalpte merkezlenebilen kişidir. Ona atfettiğimiz güçler de buradan ileri gelir. Koşulsuz şartsız her insan içinde bunu özden taşır ve istediği her an onu ortaya çıkartmaya muktedirdir. Kendi dışınızda bir kurtarıcı bekliyorsanız beklemeyin. Bir rehberde gördükleriniz kendinizde varolanlar olacaktır daha azı ya da fazlası değil. Rehber simyayı yaşamış ve belli yolları geçmiş biri olarak sadece size, kendi gittiği yere kadar ışık tutabilir ve sadece ışık tutabilir; o ışıktaki her seçim ve çaba sadece kendi irade ve sorumluluğumuzdadır. Asıl rehber her bireyin kendi içindedir ve diğer tüm rehberler, ona nasıl ulaşılabileceğine işaret etmek için, siz çift kanat takana kadar vardır. Asli rehberliği seçen kişi asla eskisi gibi olmaz, dönüşür asıl varlığıyla; bütünle ve mucizeyle tanışır. Asli rehberlik; parçası olduğumuz aşkın varlık bilincinin içimizdeki tezahürüdür. O kaynağa ulaştığınızda onunla bir olur, dualitede ne olursa olsun siz, -murat edildiği üzere- koşulsuz bir bolluk, şükran, güven, sevgi, güç, cesaret, ışıltı, bilgelik, onur, huzur bilinci içinde olur, o an bunu kendinizden ışıtır ve diğerlerine yayarsınız. Dünyanın içinde bulunduğumuz bu çok özel olan geçiş dönemi, dengelenme ve sarsıntılı bilinç evriminde, her zamankinden ve her şeyden çok; asli rehberliğe ve ona ışık tutacak rehberlere, üstadlara, şifacılara ihtiyacı ve aynı oranda ona açıklığı ve tabii ki belli derecede de direnci var. Tüm bunlar dengededir.

Hiç bir rehber kendi planındaki tekamülden ari değildir, olması da mümkün ve gerekli değildir.

 

Rehberin kendisinin, rehberliğini verdiği süreçten geçmiş olması gerekir. Rehber, rehberlik ettiği nitelikleri önce kendinden ışıtan ve onları dışarıda, rehberlik ettiği kişide ve varoluşun her zerresinde görebilendir. Bu da ancak çaba, deneyim, biliş, içselleştirme ve oluşla mümkündür.

Rehber, rehberlik pozitif ya da negatif bir abanmaya değil, denge ve bilgelikle ruhsal bir olgunluğa işaret eder.

Rehber, rehberlik daima empati kurabilen, fakat sempatiye belli bir mesafede durabilen olmalıdır.

Rehberin, rehberliğin sorumluluğu; ayna tutmaktır.

Rehber; yapmakla değil, olmakla ilgilenir.

Rehberlerin aynı yol üzerindeki üslüpları ve kullandıkları araçlar, eğitimler, teknikler vs. birbirinden farklı olabilir. Rehber sorgulatabilir, kalıpları kırabilir, dikenleri batırıp kanatabilir ya da daha yumuşak bir yol seçebilir.

Rehber; rehberlik ettiği kişinin herhangi bir durumunu suistimal etmez, içinde bulunduğu durumu yargılamaz.

Rehberlik; nitelikleri ya da güçleri kötüye kullanma, ego aracılığı içermez, o sadece ilahi olana temiz ve saf bir kanal olup onun önünden çekilmekle, sadece köprü olmakla yükümlüdür, dolayısıyla hiçbir rehber ve şifacı geleni; kendine maledemez ya da kendini sorumlu tutamaz.

Rehberlik; kişiyi iyi-kötü, doğru yanlış gibi ego / zihin açmazlarına sokmaz, baskılamaz, rehber varolanı kucaklar yeni savaşlar değil denge, sevgi, barış ve uyum yaratır.

Rehber; denge unsuru bir katalizördür, fakat öncelikle dengeyi tümden bozması gerekebilir.

Rehber; güzergaha giden, insan sayısı kadar farklı yol olduğunu bilir, hepsine koşulsuz sevgi ve saygı gösterir, kabul eder, fakat özgür iradeyle polarite gereği ayırt (seçim) edebilir ve seçimin sorumluluğunu alır.

Rehber; kişinin değil, rehberliğinin sorumluluğunu alır bu nedenle kişi için çözmez, kişinin çözebilmesi için gerekli içgörüyü nasıl sağlayabileceğini gösterir. Yani deyim yerindeyse kişi için balık tutmaz, ona nasıl balık tutulabileceğini gösterir.  

Rehber; rehberlik ettiğinden öğrenir.

Rehber; öğrencisine kalp bağıyla ve bütünle bağlıdır, fiziksel olarak sürekli yanında olması gerekmez.

Rehber; aynı zamanda bir şifa kanalıdır. Rehberlik süreci bir şifa sürecidir.
   

Rehber başka bir şeyleri değil; kendini bulmaya rehberlik eden, dışı değil içi işaret edendir; fakat bazen dıştan içe ulaşma yolunu da seçebilir.

Bir rehberin kriteri; evrensel yasalar, sevgi, bir ve bütünlük bilincidir. Referans noktası kendi deneyim, biliş ve oluşudur. Rehber; toplumsal sistemleri, normları, dogmaları ya da başka kişileri izlemek ve bir şeyleri bu normlara dayandırmak ya da ispat etmek zorunda değildir, öte yandan bunlarla ilgili bir farkındalığa sahiptir fakat savaşmaz.

Rehberlik özgürleştirici, genişleticidir, tutsak edici, daraltıcı değil. Motive eder, yıldırmaz; fakat dürüsttür.

Rehberlik de tekamül eder. Öğrenci ve öğretmen süreçte gelişir, aynı zamanda öğrenci de başka bir öğrencinin rehberi olabilir, tıpkı kendi öğretmeninin de başka bir öğretmeni olduğu gibi ve bunlar doğrusal gelişmez çok boyutludur.